Tijdruimteverdieping kan gezien worden als een verzadiging van plaatselijkheid, die de basis vormt van materie en andere constructies bovenop golf of trilling.
Bedenkingen i.v.m. de definitie van 'plaatselijkheid':
- Plaatselijkheid is afgeleid van de mogelijkheid tot verbinding (tussen atomen, lichamen,...) en is informeel, negatief en imaginair gedefinieerd als afstand nul. Afstand en plaatselijkheid fungeren als spiegelbegrippen en stellen elkaar veilig.
- Afstand plaatst trillingen ten opzichte van elkaar, als een organisator van tornooien of een spiegelkoopman. Dit ten opzichte van elkaar staan, elkaar als een object in het vizier hebben, deel vormen van een glad eenheidsperspectief, is niet de natuurlijke toestand van trillingen, die recursief zijn en zich eerder in elkaar bevinden.
- In het golfmodel hangt contact niet af van nabijheid maar van een wederzijdse incorporatie, een soort inhoudelijke nabijheid van trillingen die niet gehinderd wordt door eenheden van ruimte of derde elementen ‘tussen' hen.
Plaatselijkheid is een tijdelijke, niet-metrische constructie.
Voorbeeld van plaatselijkheid: de diepte van een glimlach (complex, betekenisvol) van iemand die in de trein via iemand anders die telefoneert met een derde vriendin een moment in contact komt. De technologie in de trein toont duidelijk verschillende wezens die onafhankelijk van afstand en plaatselijkheid in verbinding staan. Verbinding hoeft niet negatief gedefinieerd te worden, op basis van het problematische van de afstand, maar kan als het contact van trillingen, via interferentie en op andere manieren, quasi-onafhankelijk worden van afstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten